Zmiana nazwy koła nr. 47

Na wniosek Zerania Walnego Koła nr 47 z dnia 12.06.2024r. Mazowiecki Zarząd Wojewódzki Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w dniu 25.06.2025r. uchwalił nazwę dla koła nr 47 – Koło Nr 47 im. Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych „Nadwiślańczycy”

Historia

koła nr 47 oraz Mazowieckiej Organizacji Wojewódzkiej

Związku Żołnierzy Wojska Polskiego

(materiał opracowany przez ppłk Józefa Łękawa – Sekretarza Koła nr 47 i jednocześnie Skarbnika MZW na 40-lecie powstania ZŻWP)

Szanowne Koleżanki, Szanowni Koledzy

W kwietniu 2021 roku minęło 40 lat od powstania Organizacji Mazowieckiej Związku Żołnierzy Wojska Polskiego W tym także Koła nr 47 zrzeszającego żołnierzy NJW MSW. Niewielu z nas, wie, jaka była jego pierwotna nazwa i jakie były przyczyny powołania Związku, niezależnego od władz państwowych, skupiającego emerytów i rencistów z jednostek i instytucji wojskowych z terenu Warszawy i województwa warszawskiego.

Nasz Związek nie został narzucony przez władzę, a powstał oddolnie na przełomie lat 1980/1981. W pierwszym kwartale 1981 roku grupy założycielskie wywodzące się z Klubów Oficerów Rezerw LOK zakładały koła, których delegaci na zjazdach Wojewódzkich wyłoniły Zarządy Wojewódzkie i delegatów na Zjazd Krajowy.

Z grupy założycielskiej Związku pod przewodnictwem płk Romana LESIA, obradującej 12 lutego 1981 roku w Klubie Garnizonowym, „Za Żelazną Bramą” oraz z grupy inicjatywnej reprezentującej byłych żołnierzy zawodowych z jednostek i instytucji wojskowych z terenu Warszawy i Województwa Warszawskiego obradującej 28 lutego 1981 r. pod kierownictwem płk Tadeusza LUBIŃSKIEGO nie ma dziś nikogo z nami – odeszli na wieczną wartę, podobnie jak ponad 5600 naszych kolegów z Organizacji Mazowieckiej oraz 156 członków koła nr 47 na przestrzeni 40 lat.

Nasi starzy Koledzy, którzy zakładali Związek w 1981 r. mogą być dumni z tego, że ich wizja Związku, z niewielkimi zmianami wynikającymi ze zmieniających się uwarunkowań prawnych, nie uległa zmianie do dnia dzisiejszego. Działalność Związku do 1989 roku, w okresie transformacji ustrojowej i po roku 1990, a także aktualne problemy, z którymi się stykamy, pozwalają stwierdzić, że największym osiągnięciem Związku w 40 leciu jest jego przetrwanie, wbrew niektórym fałszywym prorokom przewidującym jego rozpad, a także zachowanie z niewielkimi zmianami podstawowych jego celów i zadań zapisanych w statutach przyjmowanych na kolejnych zjazdach. Są to:

• obrona czci, honoru i godności żołnierza polskiego, oraz kształtowanie solidarności i więzi z żołnierzami pełniącymi czynną służbę wojskową;
• upowszechnianie postaw proobronnych obywateli i ich bezpieczeństwa, kultywowania tradycji walki o niepodległość, propagowanie w społeczeństwie, a zwłaszcza wśród młodzieży, etyki oręża polskiego i patriotyczno-obronnego wychowania;
• obrona nabytych uprawnień żołnierzy w służbie oraz w rezerwie i stanie spoczynku, a także ich rodzin.

Okres 40 – lecia dowiódł, że Związek jest potrzebny wszystkim żołnierzom, zrzeszonym i niezrzeszonym, jako obrońca ich honoru i godności, a także jako organ oddziaływania na rządzących, aby nie zapomnieli, że służba wojskowa jest szczególnym posłannictwem, pełnym wyrzeczeń i gotowości do najwyższych poświęceń. Żadna grupa społeczna, oprócz żołnierzy zawodowych, nie ma tak sformułowanych zadań ani takich ograniczeń ustawowych przy ich wypełnianiu.

Obok niekwestionowanych sukcesów, Organizacja Mazowiecka boryka się z wieloma problemami, nie zawsze wynikającymi z własnej winy. Największym z nich przy bez wątpienia spadek liczebności Związku i stale powiększająca się średnia wieku naszych członków. Dziś w Organizacji Mazowieckiej mamy 1095 członków zorganizowanych w 25 kołach w większości na terenie Warszawy, a średnia wieku przekroczyła 77 lat. Najlepsze warunki do działania miała Organizacja Warszawska w latach gdy posiadała status stowarzyszenia wyższej użyteczności publicznej i mogła być finansowana przez władze państwowe i wojskowe.

Po roku 1990 brak zainteresowania władz państwowych i wojskowych działalnością Związku na rzecz proobronnego wychowania młodego pokolenia praktycznie wykluczył członków naszego stowarzyszenia z realizacji tego statutowego celu. Tylko nieliczne Koła Organizacji Mazowieckiej nie zaprzestały utrzymywania kontaktów ze szkołami. Kolejne lata, to stopniowa degradacja warunków socjalno-zdrowotnych środowiska emerytów i rencistów wojskowych. Wyjątkiem były lata 1993-1998, w których dzięki wysiłkowi władz związkowych wszystkich szczebli, z poparciem resortu Obrony Narodowej, Sejm RP uchwalił 10 grudnia 1993 r. ustawę o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin. W 1994 r. Związek utracił status stowarzyszenia wyższej użyteczności publicznej. Pozbawiono emerytów i rencistów wojskowych oraz ich rodzin prawa do ulg na przejazdy państwowymi środkami komunikacji oraz prawa do bezpłatnego leczenia i leków.

Zlikwidowano również prawo do łączenia świadczeń. Cofnięto dodatki na niepracującą i nie pobierającą emerytury lub renty żonę. Wprowadzenie z dniem 1 stycznia 1999r. ustawy o powszechnym ubezpieczeniu społecznym pozbawiło, naszym zdaniem bezprawnie, wcześniej nabyte prawa emerytalne przez tych byłych żołnierzy, którzy przeszli na emeryturę przed wprowadzeniem nowych zasad. Skutkowało to w krótkim czasie powrotem do tzw. „emerytur starego portfela”.

Decyzje nr 389/MON w sprawie miejsc grzebalnych w kwaterach wojskowych na cmentarzach czy nr 392/MON w sprawie wdrożenia ceremoniału wojskowego wzbudziły nie tylko zdziwienie ale zaskoczenie, że po latach służby w SZ, a także wyróżnienie Krzyżem Virtuti Militari za udział w bojach o wyzwolenie nie jest podstawą do otrzymania asysty wojskowej podczas pogrzebu. Ale to co wydarzyło się w nocy z 5 na 6 lutego 2016 roku przeszło wszelkie oczekiwania. Nikt się nie spodziewał, że w państwie prawa może decydować bezprawie. Czyżby wracały czasy utrwalania władzy w majestacie „bezprawia”. Podobnie kształtowała się historia naszego koła

Prezesi koła nr 47:

1981-1985 płk Marian POTAŚIŃSKI,

1985-1993 płk Franciszek RAUBO,

1993-1997 płk Kazimierz CYGAŃSKI,

1997-2001 płk Bolesław ZIELIŃSKI,

2001-2004 płk Wojciech GRZECZKOWICZ

od 2004 ppłk Stanisław POPIOŁEK

Przedstawiłem tylko część wydarzeń z naszej 40 letniej historii i tylko niektóre problemy jakimi żyła w tym czasie Organizacja Mazowiecka i koło nr 47. Dziękuję tym działaczom naszej Organizacji Mazowieckiej i koła, którzy swój czas, umiejętności poświecili innym, organizując lub uczestnicząc w realizacji celów zapisanych w Statucie naszego stowarzyszenia.

Szanowne koleżanki i szanowni koledzy żołnierskiej służby – jej weterani.

Choć zdjęliśmy mundury, to nadal jesteśmy wierni zasadzie poświęcania swoich umiejętności w jesieni naszego życia dla dobra wspólnego jakim jest bezpieczeństwo kraju i jego obywateli.