Życiorys:
Przed wojną ukończył siedmioklasową szkołę powszechną oraz dwie klasy Gimnazjum im. Braci Śniadeckich w Żninie. Podczas okupacji niemieckiej pracował jako robotnik sezonowy w cukrowni w Żninie. W 1943 został wywieziony na roboty przymusowe. Pracował w fabryce samolotów w Krzesinach. W lutym 1945 zgłosił się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Gnieźnie jako ochotnik do Wojska Polskiego i został wcielony do zapasowego pułku kawalerii. W maju 1945 został skierowany do Oficerskiej Szkoły Centrum Wyszkolenia Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Legnicy i po jej ukończeniu został 20 grudnia 1945 promowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów piechoty. Po promocji został dowódcą plutonu w Samodzielnym Pułku Ochrony Rządu w Warszawie. W listopadzie 1946 został szefem sztabu batalionu w tym pułku, a od lipca 1949 do stycznia 1951 roku był kierownikiem sekcji operacyjnej pułku. W 1949 zdał egzaminy maturalne w Gimnazjum i Liceum dla Pracujących w Warszawie.
W 1951 skierowany na stanowisko szefa sztabu 9 pułku KBW w Bydgoszczy. Od listopada 1951 do września 1952 studiował i ukończył z pierwszą lokatą studia w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie. Od 1952 był szefem sztabu 2 pułku KBW Ziemi Szczecińskiej w Szczecinie. W latach 1955–1958 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. W latach 1958–1959 dowódca 12. Pułku KBW, a od września 1959 dowódca Nadwiślańskiej Brygady Ochrony Rządu. W 1965 w ramach reorganizacji – likwidacji wojsk KBW i utworzeniu Wojsk Obrony Wewnętrznej, podległych MON – utworzona formacja otrzymała nazwę – Nadwiślańska Brygada MSW im. Czwartaków AL (do korespondencji jawnej w latach 1965 – 1968 była to Nadwiślańska Jednostka MSW im. Czwartaków AL). 9 października 1968 został awansowany uchwałą Rady Państwa PRL do stopnia generała brygady. Nominację wręczył mu w Belwederze 12 października 1968 przewodniczący Rady Państwa marsz. Marian Spychalski. Po powołaniu w dniu 1 września 1974 nowej formacji wojskowej dowodził do stycznia 1983 r. Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi MSW, podlegając bezpośrednio ministrowi spraw wewnętrznych bez żadnych struktur pośrednich.
Ukończył zaoczne studia w Szkole Służby Zagranicznej w Warszawie (1961). Był inicjatorem licznych akcji wojska na rzecz stolicy, m.in. akcji ratowania zamarzniętej podczas zimy stulecia Elektrociepłowni Siekierki, likwidacji skutków powodzi w 1963 oraz współudziale w budowie Centrum Zdrowia Dziecka. Żołnierze podległych mu jednostek oddali honorowo ponad 20 tysięcy litrów krwi. Zorganizował dla żołnierzy służby zasadniczej szkolenie w różnych zawodach. W latach 1971-1983 kilkanaście tysięcy żołnierzy podwyższało kwalifikacje zawodowe, a kilka tysięcy zdobyło nowe zawody (kwalifikacje majstra, czeladnika).
W latach 1981–1983 przewodniczący Rady Harcerstwa m. st. Warszawy. Od 1973 był członkiem Prezydium Komitetu Budowy, a następnie przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Komitetu Wspierania Centrum Zdrowia Dziecka i członkiem honorowym tego stowarzyszenia. W latach 1978–1983 członek Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, a w latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Był autorem artykułów z zakresu problematyki polityki zagranicznej opublikowanych w Biuletynie Ministerstwa Spraw Zagranicznych
W latach 1983–1987 minister pełnomocny – chargé daffaires Ambasady PRL w Tiranie. Po powrocie do kraju zakończył zawodową służbę wojskową i z dniem 17 maja 1988 został przeniesiony w stan spoczynku.
W stanie spoczynku należał do Klubu Generałów WP, w którym był członkiem Rady Klubu.
Mieszkał w Warszawie. Od 1950 żonaty z Melanią, miał dwóch synów.
Pochowany został 13 lutego 2009 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera FII-5-9). Mszę świętą żałobną w intencji zmarłego odprawił w katedrze polowej biskup polowy WP gen. dyw. prof. dr hab. Tadeusz Płoski.
Awanse:
- podporucznik – 1945
- porucznik – 1950
- kapitan – 1951
- major – 1952
- podpułkownik – 1958
- pułkownik – 1961
- generał brygady – 1968
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia:
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1979)
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1973)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
- Złoty Krzyż Zasługi (1959)
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie, 1949 i 1954)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)
- Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1974)
- Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
- Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1980)
- Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1977)
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
- Złota odznaka „Zasłużony w rozwoju województwa katowickiego”
- Odznaka „Zasłużony dla Kielecczyzny”
- Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego (województwo szczecińskie)
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1979)
- Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (2000)
Posiadał odznaczenia i wyróżnienia za zasługi dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Ministerstwa Łączności, Ministerstwa Komunikacji, Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Ministerstwa Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej. Posiadał wyróżnienia za współpracę z Ligą Obrony Kraju, Dowództwami: Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, Wojsk Lotniczych, Warszawskiego Okręgu Wojskowego, Wojsk Ochrony Pogranicza, Inspektoratem Obrony Cywilnej Kraju oraz Dyrekcją Huty Warszawa i Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu