Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek
Wojskowych MSW

Marek Jerzy Toczek

(ur. 8 października 1947r. W Warszawie) – polski wiceadmirał. Jest morskim oficerem pokładowym niszczycieli i inżynierem techniki nawigacji.

Życiorys:

W latach 1965–1996 służył w Siłach Zbrojnych, będąc m.in. dowódcą działu broni podwodnej ORP „Warszawa”, dyrektorem Departamentu Spraw Obronnych w Ministerstwie Transportu, Żeglugi i Łączności oraz dowódcą Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW.

Marek Jerzy Toczek urodził się 8 października 1947 w Warszawie. W okresie od 1965 do 1969 studiował na Wydziale Pokładowym w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni, uzyskując tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego. Jest również absolwentem studiów dowódczo – sztabowych na Wydziale Dowódczym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej (1975–1977) oraz studiów podyplomowych na Wydziale Nauk Społeczno-Politycznych Uniwersytetu Gdańskiego (1980).

Pierwsze stanowisko służbowe objął na niszczycielu projektu 30bis ORP „Wicher”, gdzie został dowódcą grupy artylerii głównego kalibru. Jeszcze w 1969 wyznaczono go do pierwszej załogi niszczyciela rakietowego projektu 56AE ORP „Warszawa”, na którym po pierwszym podniesieniu bandery w 1970 pełnił kolejno funkcje dowódcy centrali kierowania strzelaniem, dowódcy grupy artylerii i dowódcy działu III broni podwodnej. Od 1977 do 1985 był oficerem planowania w Oddziale Operacyjnym Sztabu Marynarki Wojennej w Gdyni, a przez krótki czas w 1985 zajmował stanowisko kierownika cyklu przedmiotowego Nawigacja i Broń Morska w Studium Wojskowym Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni.

Następnie został dyrektorem Departamentu Spraw Morskich w Urzędzie Gospodarki Morskiej, a od 1988 w Ministerstwie Transportu, Żeglugi i Łączności w Warszawie. W 1989 objął posadę dyrektora Biura Spraw Obronnych Urzędu Morskiego w Gdyni, natomiast w 1991 przeszedł do Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie, gdzie kierował Gabinetem Ministra Obrony Narodowej. Od 1992 do 1995 był dowódcą Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych w Warszawie. W 1996 przeniesiono go do dyspozycji ministra obrony narodowej. W 1996 na własną prośbę został zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

 

Awanse:

  • podporucznik marynarki – 1969

  • porucznik marynarki – 1972

  • kapitan marynarki – 1976

  • komandora podporucznika – 1981

  • komandora porucznika – 1985

  • komandora – 1989

  • kontradmirała – 1992

  • wiceadmirała – 1994

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1994)

  • Złoty Krzyż Zasługi

  • Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

  • Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny

  • Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny

  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”