Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek
Wojskowych MSW

Zbigniew Bieżuński

(ur. 1948 r. w Woli na Ziemi Olsztyńskiej, zm. 3 lipca 2022 r. w Brwinowie – generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych, były szef sztabu i dowódca Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW.

Życiorys:

Zbigniew Bieżuński, syn Jana Bieżuńskiego i Jadwigi z domu Siwek, urodził się w 1948 r. w Woli. We wrześniu 1965 r. rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu, którą ukończył w sierpniu 1969 r. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu, następnie na stanowisku dowódcy kompanii i oficera operacyjnego w sztabie 35 Pułku Desantowego z 7 Dywizji Desantowej w Gdańsku.

W 1974 r. był oficerem łącznikowym w Polskiej Jednostce Specjalnej na Bliskim Wschodzie. Od października 1975 r. do sierpnia 1978 r. studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie, po ukończeniu których został skierowany do sztabu 7 Dywizji Desantowej, gdzie pełnił służbę w pionie operacyjnym. W kolejnych latach był adiunktem, a następnie kierownikiem Zakładu Działań Desantowych, Powietrzno – Morskich oraz Zakładu Strategiczno – Obronnego Akademii Sztabu Generalnego WP. W roku 1984 uzyskał tytuł doktora nauk wojskowych.

W 1993 r. objął stanowisko szefa oddziału planowania szkolenia operacyjnego Sztabu Generalnego WP, następnie powierzono mu stanowisko szefa oddziału–zastępcy szefa sztabu Dowództwa Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW (oddelegowany z MON do MSW). W 1994 r. został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu–zastępcy dowódcy NJW MSW, a od 8 grudnia 1995 r. piastował stanowisko dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW. 22 stycznia 1996 r. objął stanowisko doradcy Ministra Spraw Wewnętrznych. Zawodową służbę wojskową zakończył 31 lipca 1997 r. Pozostał w resorcie na stanowisku dyrektora Biura Spraw Obronnych MSWiA.

Ze swoją żoną Ireną przeżył ponad 52 lata. Miał dwie córki, Ewę i Barbarę. Przez ostatnich kilka lat zmagał się z poważną chorobą. Gen. bryg. Zbigniew Bieżuński spoczął na cmentarzu parafialnym w Brwinowie.

 

Żonaty z Wandą, córką Stanisława i Marii Świrskich, miał dwoje dzieci.

Pochowany na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku w kolumbarium 22 (A-1-9).

 

Awanse:

  • podporucznik (1969)

  • generał brygady (1995)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

  • Złoty Krzyż Zasługi

  • Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

  • Odznaka pamiątkowa Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW – 1995